Angst voor de dood

Veel mensen zijn bang voor de dood. Voor het einde van het aardse leven. Het is zelfs één van de meest voorkomende angsten bij mensen. Vooral het feit dat niemand weet wat er na de dood volgt is hiervan de oorzaak.

Angst is een emotie. Net zoals blijdschap, teleurstelling of verdriet. Elke emotie waarmee op de juiste manier wordt omgegaan, helpt je bij je persoonlijke groei.

Emoties komen in verschillende gradaties voor. Soms zijn ze mild. Je hebt bijvoorbeeld last van onrust of een knagend gevoel van bezorgdheid. Sommige emoties zijn veel sterker en zijn constant aanwezig. En vormen daardoor een blokkade in je dagelijks leven. De topper op dit gebied zijn de paniekaanvallen. Het zou zomaar kunnen zijn dat angst voor de dood, dé angst is die onder alle andere angsten verborgen ligt.

Emotie is een signaal

Elke emotie is een signaal. Een emotie (die je overigens altijd zelf onbewust oproept) vertelt je dat er ergens in je leven iets uit balans is. Meestal wordt niet juist met een emotie omgegaan. Deze wordt ontkend en weggedrukt of hij wordt erg uitvergroot. Als je een emotie wegdrukt, verstopt, kun je er niets meer mee. Je doet immers net of die emotie er niet is. Als een emotie uitvergroot wordt, wordt deze zo groot dat je niet in staat bent op zoek te gaan naar de oorzaak van die emotie. Wat maakt dat je die emotie oproept?

Juist omgaan met een emotie is om te beginnen je bewust zijn van het feit dat die emotie er is. En dat je deze zelf oproept. Als je dan de moed hebt te kijken naar wat maakt dat jij die emotie oproept, ben je al een heel eind. Op de helft zeg maar. Wat als je de oorzaak gevonden hebt, is altijd nog een tweede stap nodig. Dat is nagaan wat jíj kunt doen om de oorzaak te veranderen. Het komt zeer vaak voor dat je niet de totale oorzaak kunt veranderen. Dat is het slechte nieuws. Een deel ligt vaak buiten jezelf en in het verleden. En buiten jezelf of in het verleden is er door jou niets te veranderen. Het goede nieuws is dat je altijd een deel wél kunt veranderen.  En dat je, als jij dat wilt, anders naar die oorzaak kunt gaan kijken en anders met de gevolgen daarvan omgaat. Misschien lijkt dit ingewikkeld, maar dat is het niet.

Erkenning door en van anderen

Een groot deel van de oorzaak van de angst voor de dood, is het besef van eindigheid. Dit vaak onbewuste diep besef van eindigheid van het aardse leven, hoeft geen zwart gat of gevoel van opsluiting in somberheid te geven. Integendeel: het opent het besef dat de enige weg die het leven biedt, de weg naar het heden, het nu is. Daar waar het leven plaats vindt. Elk moment. Er bestaat geen leven buiten het nu.

Als je dat beseft, sterft ook het verlangen naar erkenning door en bevestiging van anderen. Jij bent immers de enige die altijd in jouw nu is. Jij bent de enige die iets van jezelf kan en mag vinden. Het verlangen naar welke vorm van goedkeuring door een ander dan ook is immers zinloos, energieverslindend en hopeloos. Anderen kijken namelijk op basis van hun eigen normpatroon naar je. Leggen jou op hun weegschaal. En daar hoor jij niet thuis. Jij hoort thuis op je eigen weegschaal! Zoals iedereen op zijn eigen weegschaal thuishoort. Als je zo in het leven gaat staan, stop je als vanzelfsprekend ook met jouw af- of goedkeurende reacties in de richting van anderen. Want ook zij zijn onafhankelijke wezens met recht op vrijheid. Op deze manier ontdek je de heelheid van jouw zijn. En dat van anderen.

Als iedereen hiertoe in staat durft te zijn, ontstaat voor elk mens een onmetelijke vrijheid het leven écht te leven. Te leven met jezelf als centrum én focus. Zonder anderen tekort te doen. Want dat beperkt de vrijheid van anderen. Er ontstaat een levende, vrije samenleving in plaats van de huidige benauwende en oordelende maatschappij.

Ieder mens is hiertoe in staat! Er zijn slechts twee voorwaarden. Elk mens dient zelf een einde te maken aan zijn afhankelijke positie van anderen, waarin hij zichzelf onbewust, maar helaas wel voortdurend manoeuvreert. Datzelfde mens dient een einde te maken aan het oordelen over anderen. Gun jezelf en daarmee anderen de vrijheid te leven!

Hoe dan?

De weg naar onafhankelijkheid en vrijheid is simpel. Je hoeft hiervoor niet intelligent te zijn of over bergen levenservaring te beschikken. Er zijn geen toelatingseisen of lange wachttijden. De stap die te maken is, is anders in het leven gaan staan.  Ga anders naar het leven kijken en ga je anders gedragen. Ten opzichte van jezelf én van anderen.

Dat anders gaan kijken en anders in het leven gaan staan, kun je doen door elk mens als holistisch wezen te gaan beschouwen. Als je daarnaast inzicht op doet in de uitgangspunten van het systemisch werken én deze principes gaat toepassen, gaat het als vanzelf.

Om alle misverstanden te voorkomen: je leven wordt niet van de ene op de andere dag emotie-vrij of alleen maar leuk.  Je leven wordt gegarandeerd wel veel en veel boeiender! Emoties worden interessante en welkome signalen, die je helpen bij je persoonlijke groei en ontwikkeling. En je vindt rust, welzijn en de angst voor de dood verdwijnt of wordt in ieder geval veel minder.

Wie wil dat nu niet ?