Wat is certificering?

Certificering is een dingetje in onze maatschappij. Met certificering wordt bedoeld dat na een formele audit door een onafhankelijke en geaccrediteerde organisatie vastgesteld wordt dat volgens een bepaalde standaard of aanpak gewerkt wordt. Certificering heeft als doel  afnemers zekerheid te geven over de dienst of werkzaamheden die aangeboden worden. De term certificering wordt ook wel gebruikt voor het certificeren van een persoon die een bepaalde kwalificatie heeft behaald.

Certificering en zekerheid

Uitgangspunt bij certificering is dat mensen erop kunnen vertrouwen dat de aangeboden diensten aangeboden worden volgens een bepaalde aanpak, een bepaald protocol of op basis van vastgestelde uitgangspunten.

Hier ontstaat voor ons een probleem rondom certificering. Er is in heel het leven namelijk geen enkele zekerheid te geven. Wellicht op één na en dat is dat als je eenmaal leeft, je weet dat je ooit zult sterven. Zekerheid geven kan dus niet en het doen voorkomen dat je  zekerheid geeft, is voor ons dan ook onjuist.

Certificering en een mens

Elk mens is een uniek holistisch wezen dat bestaat uit een verstand, een lichaam en een derde on(be)grijpbaar deel dat wij de ziel noemen. Indien een mens op welke manier dan ook uit balans raakt, heeft die mens recht op een unieke, gerichte aanpak. Als mensen begeleid worden op basis van een plan van aanpak, protocol of vastgestelde uitgangspunten, wordt daar geen recht aan gedaan. Gevolg is vaak dat niet de mens, maar de diagnose met bijbehorend protocol leidend is.

Certificering en bronbenadering

Indien een mens uit balans raakt, is dat vroeg of laat waarneembaar. Tot op heden is het zo dat de gevolgen van disbalans worden gezien en aangepakt. De bron, de oorzaak blijft helaas buiten beeld. Als er wél naar oorzaken gezocht wordt, blijft het onderzoek over het algemeen beperkt tot een zoektocht in het lichaam en verstand van een mens. De zoektocht uitbreiden naar de ziel gebeurt niet. Dit derde deel wordt niet herkend en erkend.

De oorzaak van welke verstoring dan ook is altijd te vinden in een structurele verstoring van één of meerdere uitgangspunten van het systemisch werken. Die zich in dat ongrijpbare deel bevinden. Dat lijkt simpel en……..dat is het ook. Als je als begeleider bereid bent niet alleen met de gevolgen aan de slag te gaan, maar ook mét je klant op zoek gaat naar de bron, de verstoring in dat ongrijpbare deel, dan worden échte resultaten geboekt. Resultaten die niet vooraf voorspelbaar en planbaar zijn. Maar dat geldt voor het hele leven.

Alleen de gevolgen aanpakken, is dus slechts symptoombestrijding. Als het symptoom wegvalt, verdwijnt ook de drang op zoek te gaan naar de bron. Die echter wel blijft bestaan, zodat vroeg of laat het symptoom zich weer meldt.

Deze holistisch en systemische benadering vereist wel dat je inzicht hebt in de uitgangspunten van het systemisch werken. Dat is niet ingewikkeld, tijdrovend en het vereist geen kapitalen en geen hoog IQ. Elk mens kan zich deze uitgangspunten snel eigen maken. Omdat deze uitgangspunten al in elk mens aanwezig zijn. In de loop der tijd hebben veel mensen echter verleerd deze uitgangspunten te herkennen, te erkennen en toe te passen.

Tendens in certificeringsland

Inmiddels is er een tendens gaande waarbij iemand zichzelf uitroept tot certificerende instantie. Er wordt dan, bijvoorbeeld op social media, vermeld dat iemand gecertificeerd is. Zonder daarbij aan te geven dat die certificering door iemand zelf of door een onafhankelijke organisatie is afgegeven. Dat schept bij lezers, die zelf niet op nader onderzoek uitgaan, de verwachting dat er sprake is van maatschappelijk gedragen certificering. Daar is echter soms geen sprake van. Wat ons betreft is dat onjuist handelen.

Certificering en juist handelen

Mensen zijn goed in staat zelf te bepalen wat bij hun persoonlijke of professionele ontwikkeling past.  Of wat zij nodig hebben om een einde te maken aan hun disbalans. Dat hoeft de overheid, de zorgverzekeraar of certificerende instantie echt niet voor ze te doen.

Volgens ons zijn er slechts twee partijen, die kunnen bepalen of een opleiding of begeleiding waardevol is. Dat is op de eerste plaats de deelnemer zelf. Op de tweede plaats is de dienstverlenende organisatie de andere partij die kan én mag bepalen of een opleiding of begeleiding inhoudelijk juist is en of waar gemaakt wordt wat aangeboden wordt.

Ik gebruik zeer bewust de term juist. Niet goed. Goed en fout zijn namelijk subjectieve menselijke oordelen, die gebaseerd zijn op een collectief normpatroon. Dat wat ‘normaal en goed’ bevonden wordt. Het collectief normpatroon is over het algemeen gebaseerd op het verstand en op wetenschappelijk bewijsbare zaken. Waarbij de eerder genoemde ziel geen rol speelt. Het collectief normpatroon heeft er zo ook voor gezorgd dat certificering als zekerheid gezien wordt. Terwijl, als je holistisch kijkt, certificering geen enkele zekerheid biedt en daardoor niet dienend kán zijn aan het unieke holistische wezen dat een mens is. Er is dus sprake van schijnzekerheid.

Om juist of onjuist objectief te kunnen afwegen, is inzicht in het holistisch mensbeeld en de uitgangspunten van het systemisch werken vereist. Iemand die zich daarin verdiept, is snel in staat te kiezen voor juist handelen. En iedereen die juist handelt, heeft geen creditering of bevestiging van anderen nodig. Ook afnemers, klanten die inzicht hebben opgedaan in deze zaken, hebben geen bevestiging van anderen nodig om hun keuze te maken. Zoals al gemeld, kun je snel en eenvoudig inzicht opdoen.

Certificering en De Roestenburgh

Het zal je dus niet verbazen dat de opleidingen en diensten van De Roestenburgh niet gecertificeerd zijn. Dat is een bewuste keuze.

Naast hetgeen al geschreven is, is er in onze ogen geen enkele organisatie die onze opleidingen, workshops en één op één begeleiding inhoudelijk zou kunnen certificeren. Daarbij komt dat certificering een ‘papieren tijger’ is. Dat wil zeggen dat het proces doorgelicht wordt. De inhoud van de opleiding of begeleiding en de manier waarop deze gegeven wordt, is geen onderwerp van beoordeling. In de gevallen dat dit wel gebeurt, is sprake van een subjectieve waarneming door één persoon of een beperkt aantal personen.

Daarbij komt dat een certificering veel geld kost. Wel goed voor de economie dus. Omdat veel beroepen niet uitgeoefend mogen worden als je niet gecertificeerd bent, ben je verplicht daar geld aan uit te geven. Door na- en bijscholing dient de certificering in stand gehouden worden. Met als gevolg dat veel opleidingsinstituten en certificerende organisaties bergen geld verdienen aan mensen die zich verplicht voelen na- en bijscholing te volgen. Een mooi verdienmodel. Geld dat uiteindelijk door de deelnemers aan de opleidingen betaald moet worden. Om die reden zijn de opleidingen van niet gecertificeerde aanbieders, zoals De Roestenburgh in verhouding goedkoper dan wel gecertificeerde opleidingen.

Nog mooier is dat geen schijnzekerheid geboden wordt.