De aarde in gesprek

“Zo”, sprak de aarde tot de andere planeten
“Misschien heeft mijn boodschap zijn werk gedaan
en zal de mensheid nu toch wel weten
dat zij eeuwenlang veel te ver is gegaan.”

“Met het alleen maar nemen, graaien en grijpen
van al wat de aarde biedt
De mensheid zal nu toch wel begrijpen :
dat doe je als levend wezen niet

Maar of mijn signaal écht serieus genomen wordt
is lang niet zeker, een onzekere zaak
Wellicht schiet de mens gewoon tekort
in het zien van zijn rol, zijn wezenlijke taak

Want een mens is, zoals alles wat leeft,
onderdeel van het al
Geen baas die alleen bevelen geeft
en bepaalt wat gebeuren zal.”

De aarde zweeg, een stilte ontstond
“Hoe nu verder?”, leek zij het universum te vragen
Vragend kerk de aarde rond
Hoelang kon zij dit nog verdragen?

Een oude, bijna uitgebluste ster
nam het woord, zacht en wijs
“Mensen vergeten hun innerlijk, zoeken het te ver
Elk onjuist gedrag vraagt een prijs”

“En”, zo vervolgde de ster zijn relaas
“Het is nog niet gedaan met het spelen met vuur
Want de mensheid is echt dwaas
om te blijven strijden met de natuur

Er wordt van alles verzonnen
om de mens veilig te stellen
Sommigen denken dat de strijd is gewonnen
Maar ik kan je één ding vertellen :

Dit is pas de eerste stap
Een warme uitnodiging aan elk individu
Om nu écht, en wel direct en rap
vanuit zichzelf, de ziel te leven, elke dag en continu

Het blindelings volgen en je laten overstelpen
door de strijders tegen de natuur
gaat niemand helpen
Niet nu en zeker niet op de lange duur

Onderzoeken wat voor jou het beste voelt
zorgt voor een juist leven elke dag
Je gaat je leven leiden zoals bedoeld
en je gaat om met alles wat er is en zijn mag

Wat het is nog niet gedaan met het aardse gedoe
zolang de mens niet onderzoekt, maar slechts strijdt
Neemt de ellende alleen maar toe
en blijft het komen, de narigheid

Beste aarde, zo besloot de wijze ster zijn visie op de aardse zaken
Rust jij maar uit en neem slechts waar
Jij hoeft je niet druk te maken
Hoe het af gaat lopen aldaar

De natuur strijdt niet, maar brengt haar belangen nadrukkelijk in beeld
De mens zal vroeg of laat zich gaan realiseren
dat er nu meer dan voldoende is verspeeld
En dat het nu tijd wordt écht te leren

Vanaf nu elk mens zijn eigen verantwoordelijkheid
Geen 1,5 meter plicht, mondkapjes en dat soort wanhopige zaken
Dit soort regels zijn slechts gekkigheid
en zo ontstaat een blijvende ‘strijd’ die de mensheid nog erger zal raken

Aanvaard het lijden en ga ermee aan de slag
En zoek of het lijden je misschien ook dient
Telkens opnieuw, elke dag
Want lijden, een virus dus ook, is geen vijand maar een vriend”