Wat is verslaving?

Verslaving is een veel voorkomend probleem in onze maatschappij. Er zijn ontelbare vormen van verslavingen. De meest bekende zijn verslaving aan roken, alcohol en drugs. Maar er zijn er veel meer! Eetverslavingen komen voor in de vorm van te weinig of te veel eten. Verslaafd aan gokken. Al dan niet online. Verslaafd aan seks. Ook hier, al dan niet online. Verslaafd aan sporten. Verslaafd aan een mooi uiterlijk. Verslaafd aan social media. Aan TV-kijken. Verslaafd aan je werk. Verslaafd aan een vereniging. Verslaafd aan je partner. Je kunt het zo gek niet bedenken of verslaving eraan is mogelijk.

Maar wat is een verslaving?

Er is veel geschreven over verslavingen. Over oorzaken en oplossingen  Over hoe er als omgeving mee om te gaan. Veel wat geschreven wordt, is erg ingewikkeld. Voor De Roestenburgh is het simpel. Een verslaving is een gewoonte. Is elke gewoonte dan een verslaving? Nee, zeker niet. Een gewoonte wordt een verslaving als iemand er een negatief gevoel over zichzelf aan overhoudt. En een schuldgevoel. Naar zichzelf en/of de omgeving.

En daar wordt het spannend. Veel mensen die verslaafd zijn, geven – in ieder geval in eerste instantie – niet toe dat ze aan een gewoonte een negatief gevoel overhouden. Het tegenovergestelde. De gewoonte maakt hen blij, geeft rust en zorgt er juist voor dat er geen negatief zelfbeeld of schuldgevoel is.  Totdat zij het lef hebben in zichzelf het juiste antwoord te zoeken.

Misschien is dat wel het grootste probleem bij een verslaving: écht kijken wat er speelt. En niet vanuit je verstand argumenten bedenken die de verslaving afdoen als “een gewoonte”.

Verslaving holistisch bezien

Het mensbeeld waarop de diensten van De Roestenburgh zijn gebaseerd, gaat er vanuit dat een mens uit drie delen bestaat. Een lichaam, een verstand en een derde deel dat wij de ziel noemen. Als die drie delen in balans zijn en elkaar respecteren, kan er geen verslaving ontstaan. Omdat in onze maatschappij de ziel niet herkend en niet erkend wordt, is er echter vaak onbalans tussen die drie delen. De gevolgen van de onbalans zijn erg duidelijk en in allerlei vormen waarneembaar. Dat loopt uiteen van mensen die zich ‘niet prettig voelen’ tot depressie, verbittering en….verslaving.

Samengevat komt het er dus op neer dat een verslaving een gevolg is van onbalans ín een mens.

Is een verslaving te voorkomen of te beëindigen?

Het goede nieuws is dat dit zeker het geval is. Wellicht simpeler dan in onze maatschappij gedacht wordt. Het slechte nieuws is dat iemand dit zelf écht, intrinsiek moet willen. Er is er namelijk maar één die een verslaving kan beëindigen. En dat is de verslaafde. Niet de omgeving of welke professionele instelling dan ook. Ja, die kunnen steun bieden. Maar daar houdt het op. De verslaafde is in charge. En niemand kan gedwongen een verslaving beëindigen. Iemand kan wel onder dwang met het gebruik stoppen. Maar voor het stoppen van de verslaving is de eigen wil noodzakelijk. Pas als iemand dat zelf wil, kan iemand op zoek gaan naar de bron van de onbalans. Wat nogmaals: een verslaving is een gevolg, géén oorzaak. De oorzaak is altijd te vinden in het zielsdeel. En wordt altijd veroorzaakt door een verstoring van de uitgangspunten van het systemisch werken.

Hoe pak je dan een verslaving aan?

Als eerste zul je bewust een keuze moeten maken. Wil ik ECHT stoppen met de verslaving?

Als het antwoord daarop volledig ja is, is de volgende stap op zoek te gaan naar de bron. En omdat de oorzaak altijd door een verstoring van de systemische uitgangspunten veroorzaakt wordt, is het noodzakelijk je te verdiepen in deze uitgangspunten. Dan ga je de bron vinden. Met als afsluitende stap iets met die bron gaan doen. Wat? Dat weet ik niet en er is geen plan van aanpak of protocol voor. Dit omdat het altijd gaat om een uniek holistisch wezen dat verslaafd is. En er dus altijd sprake is van een unieke verslaving met een unieke bron. Die een unieke aanpak vereist.

Is beëindiging van een verslaving te garanderen?

Natuurlijk niet. Althans, niet door iemand buiten jezelf. Zeker is wel, dat je als je de moed hebt bovenstaande weg te bewandelen, je anders in het leven zult gaan staan. En daardoor een mens wordt, die meer balans krijgt tussen verstand, lichaam en ziel. En het zou zomaar kunnen zijn dat een juiste balans tussen de drie delen, geluk is………..

Waarom zou je het niet proberen ?